Հարցազրոյց Բաբգէն վրդ.Սալպեանի հետ Ջաւախքի առաջնորդական փոխանորդ եւ վիրահայութեան թեմի փոխ առաջնորդ։

21/12/2008 13.12.37

Հարցում – Ղարաբաղեան շարժումէն ետք, հայրենիքի թէ սփիւռքի հայութեան կեդրոնացումը կ'երթար գրաւեալ հողերէն անդին դէպի հայոց Ջաւախքը: Կրնա՞նք համեմատութիւն մը ընել Ջաւախքի քաղաքական այսօրուան կացութեան եւ երէկուան Ղարաբաղի միջեւ:

Պատասխան – Գիտէք, իրականութեան մէջ, մեր խնդիրները եւ Արցախում եւ Ջաւախքում նո՛յնն են: Առաջին հերթին հայապահպանութեան մեծ խնդիր ունենք: 1990 թուականից յետոյ կարողացանք Արցախը ազատագրել, թող որ իրենք որոշեն իրենց սեփական ճակատագիրը: Նոյնը չէր կարելի է ասել Ջաւախքի պարագային, որովհետեւ Ջաւախքը աւելի մեծ էր քան արցախահայութիւնը որ կը գտնուէր վրացական իշխանութիւնների քմահաճոյքի տակ: Եւ 90 թուականից յետոյ երբ հռչակուեց Վրաստանի Հանրապետութիւն եւ սկսուեց հալածանքները ուղղակի բացէ բաց հայութեան նկատմամբ: Այդ ժամանակուայ նորանշանակ նախագահ Կամսախուրդիա ազգանունով բացէ բաց ասում էր որ Վրաստանը վրացիների համար է

Հարցում – Ջաւախք ըսելով մենք ի՞նչ տարածութիւն կը հասկնանք, քանի՞ գիւղ:

Պատասխան – Ջաւախք ասելով մենք հասկանում ենք մօտաւորապէս, հոգեւոր իմաստով, եօթը համայնք եւ 132 գիւղ: Մինչեւ 90 թուականը մօտաւորապէս 80-85 տոկոս իշխում էր հայութիւնը, իսկ քսան տոկոս ապրում էին այլազգիներ ոչ թէ միայն վրացիներ, հրեաներ, ռուսներ, վրացիներ անշուշտ: Այսօր Ապզխայում վիճակը շատ փոխուած է: Ուրեմն մօտ 35-40 տոկոսը հայ է ապրում եւ 60 տոկոս վրացիներ: Ախալքալաքի շրջանում ուրեմն ապրում է 93 տոկոս հայ եւ 7 տոկոս վրացի: Նինաց Չինկայի շրջանը, որ սուրբ քաղաք է եղել, ուրեմն հռիփսիմեանց կոյսերը ճանապարհով անցել են այդ քաղաքից՝ Սուրբ Նենայի քաղաքը: Այդ տարածքում մենք ունենք երեք դպրոց: Հիմնական ասեմ որ 1990 թուականին խօսում ենք 200 հազար հայութեան մասին, մեր համեստ կարծիքով այսօր պիտի լինի 130-150 հազար հայ:

Հարցում – Արագ կերպով ակնարկ մը եթէ նետենք մեր կրթական վիճակին, արդեօք մեր դպրոցներէն ներս հայեցի կրթութիւն եւ հայերէն լեզուի ուսուցում կը տրուի՞:

Պատասխան – Դպրոցների վիճակը շատ վատ է էն առումով որ հիմնականում դպրոցաշէնքերը քանդուած վիճակ կամ աւերուած վիճակ ունին: Ուսուցիչների տարիքը արդէն շատ բարձրացած է, եւ այսինքն կ'երեւի վերջին ուսուցիչը որ Հայաստանում վերապատրաստուել է արդէն 20-30 տարի առաջ էր: Ժողովուրդը կ'երեւի 90 տոկոսից աւելի չի տիրապետում վրացերէն լեզուին: Խօսում են արեւմտահայերէն: Իրենց բարբառը Էրզրումի շրջանի բարբառն է:

Հարցում – Եկեղեցական ձեր համայնքը քանի՞ գործող եկեղեցի ունի:

Պատասխան – Ամէն գիւղում, ուրեմն 132 գիւղում մենք ունինք եկեղեցի: Մինչեւ 90 թուականը սակայն գործում էր միայն երկու եկեղեցի. Ախալցխայի Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եւ Ախալքալաքի Ս. Խաչ եկեղեցիները: 93 թուականին նաեւ վերադարձուեց Ս. Սարգիս եկեղեցին: Ուրեմն եօթը տարուան մէջ մենք կարողացանք 15 եկեղեցի վերաբանալ: Ուրեմն այսօր մենք ունինք 15 գործօն եկեղեցիներ:

Հարցում – Պատմութենէն ծանօթ' Ջաւախքի հայութիւնը անցեալին կարեւոր ազգային քաղաքական ու մշակութային գործիչներ ու մտաւորականներ տուած է Հայաստանին: Քանի մը անուններ արդօք կրնա՞ք յիշել անոնցմէ:

Պատասխան – Հիմնականում Հայաստանի Առաջին Հանրապետութիւնը կազմուած էր Ջաւախքի հայերով. Համօ Օհանջանեան, Ռուբէն Տէր Մինասեան, Ռուբէն Դարբինան, Յովհաննէս Քաջազնունի ... գոնէ այս չորսը, որոնք քաղաքական գործիչներ էին առաջին հանրապետութեան ժամանակ: Շարլ Ազնաւուրի ծնողները ծնունդով ջաւախցի են: Նկարիչներ Կոջոյեան, Կոտոլեան: Վիպասան Դերենիկ Դեմիրճեան, երգչուհի Լուսինէ Զաքարեան, շատ ու շատ լուսաւոր դէմքեր է տուել Ջաւախքը: Ու այսօր դժուար է որ նորից անցեալի նման դէմքեր տայ: Նայեցէք արդէն մեր կրթութեան տխուր վիճակին: Ջաւախքը մի՛շտ եղել է Հայաստանի համար բազկերակ, մտաւորականների ծնունդ տուող:

Հարցում – Իսկ հայ կաթողիկէներ ի՞նչ վիճակ ունին:

Պատասխան – Ուղղակի իրենցը զուտ եկեղեցական է: Ունինք կաթողիկէ տասը գիւղ, եթէ չեմ սխալւում, այդ շրջաններում: Նրանք իրենք իրենց մէջն են:

Հարցում – Իսկ Հռիփսիմեանց հայ քոյրեր որքան գիտեմ գտնուելու են ձեր շրջանները:

Պատասխան – Ո՜չ, հիմնականում նրանք Կիւմրիի շրջաններում են, քոյր Արուսեակը կայ, սփիւռքահայ է: Մենք իրենց հետ մեծ կապի մէջ ենք, իրենց աշխատանքը մենք գնահատում ենք: Շատ ջերմ հայրենասիրութիւն կայ նրանց մէջ:

Հարցում – Վերջին հարցում. Ջաւախքը մեր պատմական Հայաստանի ո՞ր նահանգին մաս կը կազմէր:

Պատասխան – Գուգարաց նահանգին մէջ էր ու եթէ երբ գաք որ տեսնէ՞ք Գուգարքը որ վերջանում է Ջաւախքը շարունակւում է, ոչ մի բանով չի տարբերւում:

«Օրհներգութիւն Մեծասքանչին»

ԼԵՎՈՆ ԼԱՃԻԿՅԱՆ

Այս վերնագրով Բեյրութում, Մեծի տանն Կիլիկիո կաթողիկոսության հովանավորությամբ, վերջերս լույս տեսած հաստափոր հատորը (շուրջ 600 էջ) գալիս է համալրելու հայագիտական մերօրյա ուշագրավ հրատարակությունների շարքը: Թվով այն 68-րդ գիրքն է «Գէորգ Մելիտինեցի գրական մրցանակ» մատենաշարում: Մատենաշար, որի երթը սկիզբ է առել ուղիղ 40 տարի առաջ՝ 1968-ին, ամփոփելով հայրենաբնակ եւ սփյուռքահայ ժամանակակից հայ գրողների ու գիտնականների մեծարժեք երկասիրություններ:
«Օրհներգութիւն Մեծասքանչին» հատորի (Անթիլիաս, 2008 թ.) պարունակությունը կազմում են արեւմտահայ եւ արեւելահայ բանաստեղծների ու արձակագիրների՝ հայոց այբուբենին եւ Մեսրոպ Մաշտոցին ձոնած քերթվածներն ու արձակ ստեղծագործությունները, հայ եւ օտար մեծաց վկայություններն ու մտածումները ոսկեղենիկ մեր Մայրենիի մասին:
Դժվար է մարդկության պատմության եւ համաշխարհային գրականության մեջ հիշել մեկ այլ դեպք, երբ գրերի գյուտին կամ գյուտարարին անդրադառնալիս՝ որեւէ ազգի ներկայացուցչի մոտ սրտի դող նկատվի կամ նրա աչքերի առջեւ սրբի մի պատկեր կենդանանա: Մինչդեռ այդպես է հայերիս պարագայում: Անափ ու անպարագիծ սերն առ Մաշտոց դարերի ընթացքում արտահայտվել է նրա անվան շուրջ ստեղծված անհաշիվ բանաստեղծություններում ու պոեմներում, պատմվածքներում ու վեպերում: Թերեւս դժվար է գտնել մի հայ բանաստեղծի կամ արվեստագետի, որն իր ստեղծագործության մեջ չի ներշնչվել նրա լուսավոր կերպարով: Սա «էապես հայկական երեւոյթ» է համարում գրախոսվող հատորի կազմող-խմբագիր, բեյրութահայ ժամանակակից բանաստեղծ Սարգիս Կիրակոսյանը: Այդ երեւույթի նորօրյա շքեղ դրսեւորում է նաեւ նորատիպ այս ժողովածուն, որտեղ փորձ է արվում (միանգամից ասենք՝ հաջող փորձ) տալու մինչ օրս այս ուղղությամբ ստեղծված «ծով գրականության» ընդհանուր ու ամբողջական պատկերը:
Գրքիս ծնունդին մղիչ ուժ եւ ներշնչման աղբյուր է ծառայել Մեծի տանն Կիլիկիո Արամ Ա կաթողիկոսի 1-ը հունվարի 2007 թվակիր կոնդակը, որը պատգամ ու հորդոր է բոլոր հայորդիներին աչքի լույսի պես պահել-պահպանելու հայ լեզուն: «1600 տարիներու պատմութիւնը իր ամէնէն ահաւոր զէնքերով չկրցաւ սպաննել հայ լեզուն,- գրում է նա եւ շարունակում,- Այսօր մե՛նք է, որ կը սպաննենք հայ լեզուն՝ երբեմն մեր անտարբերութեամբ, երբեմն մեր տգիտութեամբ, երբեմն մեր անհաւատարմութեամբ ու մեր օտարասիրութեամբ»:
Այս մտահոգությունն, անշուշտ, պատել է մերօրյա շատ մտավորականների: «Օրհներգութիւն Մեծասքանչին» հատորը հենց նման մտահոգության ծնունդ է, մտահոգություն մեր Մեծասքանչի, նրա գալիք ճակատագրի հանդեպ: Տպավորություն է ստեղծվում, թե նորահաս սերունդներն անտեղյակ են այն հոգեւոր գանձին, որ իրենց է ժառանգվել պապերի կողմից: Այլապես, այսպես հեշտությամբ ու օրը ցերեկով չէր բռնաբարվի ու անխնա կերպով չէր լլկվի մեր մայրենի լեզուն: Ներկայացվող աշխատությունը կազմելով ու խմբագրելով՝ Սարգիս Կիրակոսյանը լեզվապահպան, ուստի եւ ազգապահպան սուրբ գործին մասնակցության իր բաժին պարտականությունն է բերել: Այս կապակցությամբ «Երկու խօսք»-ում նա գրում է. «Ո՛չ ոք, ո՛չ մէկ հայ իրաւունք ունի հեռու մնալու այս նուիրական պարտականութենէն, որովհետեւ Մեսրոպակերտ հայ լեզուն ո՛չ միայն հաղորդակցութեան պարզ գործիք մըն է, այլեւ հայ ժողովուրդի ինքնութեան աղբիւրը, հայ մշակոյթի առանցքը, հայ ազգի գոյութեան երաշխիքը, մէկ խօսքով՝ հայ ժողովուրդի անմահութեան մշտակարկաչ եւ կենսայորդ յաւերժական աղբիւրը»: Սրանք սոսկ սիրակեզ հայ բանաստեղծի հոգու զեղումներ չեն, այլ մայր լեզվի կարեւորության պարզորոշ գիտակցումն ունեցող Մաշտոցի հավատարիմ զավակի ճշմարիտ դատողութիւններ:
Ժողովածուն բաղկացած է 7 մասերից՝ «Արեւմտահայերէն բանաստեղծութիւններ», որը, բնականաբար, ներառում է նաեւ սփյուռքահայ քերթողների գործերը, «Արեւելահայերէն բանաստեղծութիւններ», «Արեւմտահայերէն արձակ գրութիւններ», «Արեւելահայերէն արձակ գրութիւններ», որոնց հաջորդում են արեւմտահայ, արեւելահայ եւ օտար գրողների ու մտավորականների վկայությունները հայերենի մասին: Գովելին այն է, որ նկատի առնելով «Օրհներգութիւն Մեծասքանչին» նախորդած բոլոր կամ գրեթե բոլոր նմանօրինակ հրատարակութիւնները՝ լույս տեսած Հայաստանում եւ Սփյուռքում, կազմող-հեղինակն ամենայն ուշադրությամբ ծանոթացել է դրանց՝ բաղդատելով միմյանց հետ եւ ավելացնելով մոռացված բազմաթիվ անուններ ու ստեղծագործություններ: Նշելի է եւ այն, որ նա անդրադարձել է բուն սկզբնաղբյուրներին՝ խույս տալու համար տարատեսակ վրիպակներից ու անհարկի միջամտություններից:
Անշուշտ, կատարվել է ահռելի գործ եւ ներդրվել հսկայաչափ ջանք: Հեղինակը, սակայն, հեռու է «ամբողջական եւ անթերի աշխատանք մը կատարած ըլլալու» հավակնությունից: Թեեւ հենց նման հատորներն են հարթում դեպի այդօրինակ արդյունք առաջնորդող ճանապարհները: Մյուս կողմից, կատարված աշխատանքի գիտականությունն առավել ապահովված կլիներ, եթե ներկայացված յուրաքանչյուր ստեղծագործության տակ նշվեին գրության տարեթիվն ու այլ ծանոթագրություններ: Միաժամանակ ցանկալի կլիներ հրատարակված տեսնել սույն հատորի շարունակությունը՝ պարունակությամբ հայ եւ այլազգի պատմիչների (Կորյուն, Մովսես Խորենացի, Ղազար Փարպեցի եւ այլն) ու գիտնականների (պատմաբաններ, լեզվաբաններ, գրականագետներ) արժեքավոր երկասիրություններից բերված հատվածների, որոնցով առավել կամբողջանար հայոց այբուբենի ստեղծման խորհուրդն ու լիարժեք պատկերը:
Այդուհանդերձ, «Օրհնութիւն Մեծասքանչին» խորագրյալ ժողովածուն սոսկ «լեզվական հայրենասիրության» վառ ցույց չէ առ մեր, ինչպես բանաստեղծ խմբագիրն է նշում, «ամենամեր գանձը»՝ ոսկեղենիկ հայերենը: Այն ընդհանուր հայրենասիրության մասնավոր դրսեւորում է՝ խիստ օգտակար եւ ուսանելի:

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՄՕՏ ԱՆԳԼԻՈՅ ԼԻԱԶՕՐ ԴԵՍՊԱՆԻ ԱՅՑԵԼՈՒԹԻՒՆԸ

Հայաստանի մօտ Անգլիոյ Լիազօր Դեսպան Չարլս Լոնստէյլ 18 Դեկտեմբեր 2008, Հինգշաբթի, ժամը 10.30-ին, փափկավարական այցելութիւն մը տուաւ Պատրիարքարան։

Յանուն Ն.Ա.Տ. Մեսրոպ Բ. Պատրիարք Հօր, Լիազօր Դեսպանը ընդունուեցաւ Կրօնական Ժողովոյ Ատենապետ Գերշ. Տ. Արամ Արքեպս. Աթէշեանի կողմէ։ Յարգարժան հիւրը նախ բացատրեց թէ իր քաղաքս գտնուած օրերէն օգտուելով փափաքած է այցելել Պատրիարքարան ու ծանօթանալ Թուրքիոյ ամենաբազմանդամ Քրիստոնեայ փոքրամասնութեան։

Ան, տեղեկութիւն ստացաւ Ամենապատիւ Տիրոջ առողջական վիճակին մասին։ Ապա հիւր Լիազօր Դեսպանը Արամ Սրբազան Հօրմէ ստացաւ Ստանպուլի Հայ համայնքի ու անոր հարցերուն մասին տեղեկութիւններ, որմէ յետոյ շնորհակալութիւն յայտնեց ցուցաբերուած հիւրասիրութեան համար ու մեկնեցաւ։

ՊԵԼՃԻՈՅ ԱՒԱԳ ՀԻՒՊԱՏՈՍԻ ԱՅՑԵԼՈՒԹԻՒՆԸ

Պելճիոյ նորանշանակ Աւագ Հիւպատոս Ֆրանսուա տէլ Մարմոլ 19 Դեկտեմբեր 2008, Ուրբաթ, ժամը 14.30ին, փափկավարական այցելութիւն մը տուաւ Պատրիարքարան։

Յանուն Ն.Ա.Տ. Մեսրոպ Բ. Պատրիարք Հօր, Աւագ Հիւպատոսը ընդունուեցաւ Կրօնական Ժողովոյ Ատենապետ Գերշ. Տ. Արամ Արքեպս. Աթէշեանի կողմէ։ Յարգարժան հիւրը, որ անդրանիկ այցելութեամբ կը գտնուէր Պատրիարքարանի երդիքին ներքեւ, տեղեկութիւն ստացաւ ստացաւ Թուրքիոյ Հայ համայնքի մասին, իր ուրախութիւնը յայտնեց ծանօթացման սոյն ընդունելութեան համար, որմէ յետոյ շնորհակալութիւն յայտնեց ցուցաբերուած հիւրասիրութեան համար ու մեկնեցաւ։

Քրիստոսին առաջինը հավատացած մեր թագավորի՝ սբ Աբգար նախավկայի հիշատակության օր

Սուրբ Աբգար թագավորը

Ըստ ավանդության՝ Ա դարի քրիստոնյա անդրանիկ թագավորն է, պարթև Արշակունի Արշամի որդին: Նրան անվանել են «ավագ այր», որովհետև բոլորից իմաստուն և հանճարեղ էր: Այս թագավորի մասին են գրել Պատմահայր Մովսես Խորենացին, ասորի պատմիչ Լաբուբնա Եդեսացին, Պրոկոպիոս և Եվսեբիոս հույն պատմիչները: Նա կառուցել է նաև Եդեսիա քաղաքը: Քաղաքը կառուցվեց այնտեղ, որտեղ հայոց զորքը պահպանում էր Եփրատի անցուղին հռոմեացի Կասիոս զորավարի բանակից: Թագավորը հետագայում Մծբինից այնտեղ է տեղափոխում արքունիքը, բոլոր կուռքերը և այլն:

Այս թագավորի օրոք է ծնվում աշխարհի Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսը: Եվ Աբգարը, լսելով Հիսուսի հրաշքների և սքանչելագործությունների մասին, հավատում է Նրան և իր պատգամավորների միջոցով նամակ-խնդրագիր ուղարկում Երուսաղեմ՝ Փրկչին, որպեսզի Նա գա և բժշկի իրեն: Այդ ժամանակ Աբգար թագավորը տառապում էր չարաչար ցավերով: Պատասխան թղթում ասվում է, որ Քրիստոս դեռ գործեր ունի Երուսաղեմում կատարելու, բայց անպայման իր աշակերտներից մեկին կուղարկի, ով կժշկի արքային: Փրկչի համբարձումից հետո Ս. Թադեոս առաքյալը գալիս է Եդեսիա, բժշկում Աբգարին, քարոզում Ավետարանը և քաղաքում իրեն հաջորդ կարգում Ադդե մետաքսագործին: Հիսուս Աբգարին էր ուղարկել նաև իր դաստառակը՝ անձեռագործ պատկերը: Այս դաստառակը երկար ժամանակ պահվել է Եդեսիայում, ապա նաև տարբեր վայրերի եկեղեցիներում:

Այս ամենից հետո Աբգար թագավորը նամակներ է գրում Տիբերիոս կայսրին, Ասորեստանի Ներսեհ թագավորին՝ հորդորելով նրանց ևս ընդունել Հիսուս Քրիստոսին՝ որպես Աստվածորդու և Փրկչի:

Աբգարը մահացել է հավանաբար Ա դարի առաջին կեսին:

Հայ Առաքելական Եկեղեցին Քրիստոսին առաջինը հավատացած սուրբ Աբգար նախավկա թագավորի հիշատակը տոնում է հիսնակաց պահքի Դ կիրակիին հաջորդող շաբաթ օրը:

ԱՅՍՕՐ ԱԲԳԱՐՆԵՐԻ ՏՈՆՆ Է

Այսօր Հայ Առաքելական Եկեղեցին նշում է Ս. Աբգար նախավկայի և Քրիստոսին հավատացող Անդրանիկ թագավորի հիշատակության օրը: Այս մասին Panorama.am-ին ասաց Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցու քահանա Տեր Շմավոն Ղևոնդյանը: Նրա խոսքով, այս առիթով եկեղեցիներում ժամերգության ընթացքում հատուկ շարականներ են ընթերցվելու: «Տոնի խորհուրդը ժամերգությունների կամ պատարագի միջոցով բոլոր սրբերին հիշելն է»,-ասաց Տեր Շմավոնը:

Ավանդույթի համաձայն, Աբգար թագավորի օրոք ծնվել է աշխարհի Փրկիչ Հիսուս Քրիստոսը: Եվ Աբգարը, լսելով Հիսուսի հրաշքների և սքանչելագործությունների մասին, հավատացել է Հիսուսին և պատգամավորների միջոցով նամակ-խնդրագիր ուղարկել Երուսաղեմ` Փրկչին, որպեսզի Նա գա և բժշկի իրեն: Այդ ժամանակ Աբգար թագավորը տառապել է «չարաչար ցավերով»:

Պատասխան թղթում ասվել է, որ Քրիստոս դեռ գործեր ունի Երուսաղեմում կատարելու, բայց նրան բժշկելու համար անպայման կուղարկի աշակերտներից մեկին: Փրկչի համբարձումից հետո Ս. Թադեոս առաքյալը եկել է Եդեսիա, բժշկել Աբգարին, քաղաքի բոլոր հիվանդներին և ախտավորներին, քարոզել Ավետարանը և իրեն հաջորդ կարգել Ադդե մետաքսագործին:

Ինչպես նշվում է, Հիսուսն Աբգարին է ուղարկել նաև իր դաստառակը` անձեռագործ պատկերը: Այս դաստառակը երկար ժամանակ պահվել է Եդեսիայում, ապա նաև տարբեր վայրերի եկեղեցիներում: Այս ամենից հետո Աբգար թագավորը նամակներ է գրել Տիբերիոս կայսրին, Ասորեստանի Ներսեհ թագավորին` հորդորելով նրանց ևս ընդունել Հիսուս Քրիստոսին` որպես Աստվածորդու և Փրկչի: Աբգարը մահացել է Ա դարի առաջին կեսին:

Ծննդեան Տօնին Ծիսակատարութիւն

Ամենապատիւ եւ Գերերջանիկ Տէր Ներսէս Պետրոս ԺԹ. Կաթողիկոս Պատրիարք Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկէ Հայոց սուրբ Ծննդեան առիթով Հայրապետական Սուրբ Պատարագը պիտի մատուցանէ եւ օրուան պատգամը պիտի տայ սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ սուրբ Եղիա Աթոռանիստ եկեղեցի, Տեպպաս հրապարակ, Հինգշաբթի 25 Դեկտեմբեր 2008 առաւօտեան ժամը 10.30ին։

Հոգեւոր Տէրը շնորհաւորութիւնները պիտի ընդունի Պատրիարքարանի դահլիճին մէջ հետեւեալ ժամերուն.

Հինգշաբթի 25 Դեկտեմբեր ժամը 12.00էն- 13.30 եւ 16.30էն- 19.00։

Ուրբաթ 26 Դեկտեմբեր ժամը 11.00էն- 13.00 եւ 16.30էն- 19.00։

Հինգշաբթի 1 Յունուար 2009 ժամը 11.00էն- 13.00 եւ 16.30էն- 19.00։

Դիւան Հայ Կաթողիկէ Պատրիարքութեան

Պէյրութ, 19 Դեկտեմբեր 2008